Bodrum-Kos-Nisyros-Tilos-Halki-Palamutbükü-Kos-Bodrum rotası

Bayram tatilinin dokuz güne çıkacağı belli olunca, Bodrum’da durulamayacağı da belli oldu. Bir keresinde böyle uzun bayramda burada kalmıştım ve ikinci günden sonra evden çıkmamıştım. Sabah herkes uyurken denize gidiyor, yüzüyor, insanlar otellerinden, evlerinden çıkmadan ben eve dönüyordum. Gece de dışarı çıkmıyordum çünkü hiç bir yerde –bırakın masayı- oturacak iskemle bulunmuyordu.

Bu bayramı fırsat bilerek, ne zamandır aklımda ve gönlümde olan rotayı gerçekleştirelim dedim. Yedi gece sekiz günlük bir seyir programı yaptım. İlk gün Bodrum-Kos-Nisyros etabını yapacaktık. Nisyros’ta iki gece kalıp Tilos’a devam edelim dedim. Iki gece de orada kaldıktan sonra Halki’ye geçip iki gece de orada kalalım. Halki’den direkt Kos ve işlemleri yaptıktan sonra Bodrum’a geciş çok uzun olacağından ya Kos’ta kalacak ya bir gece için Palamutbükü’ne girecek, orada kaldıktan sonra ertesi sabah Palamut-Kos-Bodrum bacağını yapacaktık. İkinciyi tercih ettim çünkü Palamut’un denizinin muhteşemliği dururken Kos’a gitmek cazip gelmedi. Keşke öyle yapmasaymışız. Bayramda Palamutbükü’ne gitmek hiç akıl işi değilmiş ama yaptık bir kere. Dersimizi de aldık.

Rotamız

Ağustos ayının 26’sında kumanyamızı hazırladık ve 27 Pazar sabahı Gümbet’ten ayrıldık. Ekibimiz ben, kardeşim Sena ve arkadaşı Atilla’dan oluşuyordu. 37 ft tekne için ideal sayı üç veya dört kişi. Fazlası olmuyor, teknede birbirimize çarpıyoruz. Günlük seyirler için sorun değil ama bir kaç günlük, gecelemeli seyirlerde mümkün değil. Tekne boyu arttıkça yolcu sayısı da artabilir, altı kişiye kadar çıkabilir. Tabii bu sayıları max. 50 ft tekne için yazıyorum. Halki’de tamamen genç sekiz kişinin olduğu 42-43 ft tekne gördüm ama o başka.

Yolluk likit ihtiyacının bir bölümü. Devamı adalarda tedarik edildi.

Bodrum limanında işimiz uzun sürmedi, çıkışımızı yaptık. Kos’ta da Seda ile Dimitri’nin acentesi Fanos ile konuşmuştuk. Limana girerken Süleyman’ı anons ettim, hemen yerimizi söyledi, liman girişinde sancak tarafına kıçtan kara olduk. Süleyman -tabiri caizse- Akyarlar’da elimizde büyüdü. O zaman babası Serdar yine şimdi olduğu gibi kaptanlık yapıyordu ama çok güzel, küçük bir meyhane de işletiyorlardı. Süleyman da masaların arasında dolaşan, üç dört yaşında sevimli bir çocuktu. Şimdi 1.80 civarı boyu, yapılı cüssesiyle bambaşka biri oldu ama sevimliliği aynen devam ediyor. Neyse, işlemler yapılırken biz çarşıya gidip biraz turladık. Elia’dan yolluk dakoslarımızı yaptırdık. O arada işlemler bitti ve Nisyros’a doğru limandan ayrıldık. Kos’un güney ucunu dönünce rüzgar keyifli keyifli esmeye başladı. Önceleri 10 knot civarındaydı, güneye indikçe ve Kos’tan uzaklaştıkça 15 knot’a çıktı. Bir ara 20 esmeye başladı ve sancak kıç omuzluktan aldığımız rüzgarın etkisiyle çok zevkli geniş apaz seyri yaptık. Nisyros’un küçük limanı Pali’ye girdiğimizde akşam üzeri olmuştu. Bu yaz daha önce gittiğimde bağlandığım yer tesadüfen yine boştu, oraya bağlandık. Elektrik, su aldık. Tekneyi şöyle bir yıkayıp tuzunu atıp yemeğe Mandraki’ye gidelim diye konuştuk. Ben hortumla yıkarken heçlerin üzerindeki tuzu atayım diye üzerlerinde biraz fazla tuttum. Elektrik kumanda tablosunun hemen üstündeki iyi kapalı değilmiş, fark etmedim, bastım suyu. Bir zaman sonra tekneye gelen elektriğin kesildiğini gördüm. Kabloları kontrol ettik. Baktık rıhtımda bağladığımız yerden elektrik gelmiyor. Bir yandaki üniteye geçtim. Oradan da elektrik alamadık. Oradan birisi sizin kabloda sorun var galiba şununla deneyin diye bir kablo verdi ama nafile. Sonra fark ettik ki sigortaların olduğu kumanda tablosunun arkasından içeriye su girmiş. Kapağını söktük ve içini biraz kuruladık ama ı-ıh elektrik gelmedi. Gece buzdolabını kapatıp yattık. Güneş panellerinin yettiği kadarıyla idare ederiz dedik. Elbet kuruyacak bu kutunun içi değil mi? Nitekim ertesi gün öğlene doğru iyice kurudu ve tekrar elektrik almaya başladık. Bu da bir ders daha oldu. Demek ki neymiş? Heçleri iyice kontrol etmeden tekne yıkamayacakmışız.

Nisyros-Pali'den ayrılırken

Bodrumlu Pablo Yunan adalarında

Kos'ta en sevdiğim mekanlardan olan Elia

Nisyros’a bu dördüncü gidişim oldu. Çok sevdiğim bir ada. Denize girmek için gidilecek bir ada değil. Volkanik olduğundan kumu, taşı koyu renkte ve deniz hiç bir zaman türkuvaz olmuyor. Bir kaç gündür esen kuvvetli rüzgar kumları da biraz kaldırmıştı, hafif bir bulanma söz konusuydu. Ama dedim ya, orası fotoğraf çekmek, sokaklarında kaybolmak ve güzel deniz mahsulleri yemek için uygun bir ada. Kardeşim Sena adeta bir Instagram fanatiği olduğundan ona bol malzeme çıktı. Bir günümüzü araba kiralayıp, Mandraki, Nikia ve Emporios mahallelerine ayırdık. İlk akşam Pali’de Aphrodite’te, ikinci akşam da Mandraki’deki benim ahtapotçuda yedik. Sabah ahtapotçunun önünden geçerken “Aa yine mi geldin?” diye hayretle sordu. Öyle ya küçük bir ada, gelen turist bir daha kim bilir ne zaman geliyor, belki de hiç gelmiyor. Adam bir yıl içinde beni dördüncü kez karşısında görünce şaşırdı. Yine ahtapot mu dedi, eh dedim tabii ki. Mükemmel ızgara edilmiş, güneşte rüzgar ile kurutulmuş ahtapotu, hiç bir sos –yağ bile koymadım- desteği olmadan afiyetle yedik.

Kardeşim Sena ile

Geçen gelişimde bağlandığım yer boştu, aynı yerde bağlandık. Karşımda yine Captain's House

Ahtapot yediğim mekan

Hiç bir sos eklemeden yediğimiz, mükemmel ızgara ahtapot

Salı sabahı olduğunda erkenden limandan ayrıldık, kahvaltımızı seyir sırasında, birer sandviç ile yaptık. Rüzgar 3-4 knot esiyordu ve yelken açamadan, motor seyri ile Tilos’a vardık. İki ada arası 18 mil. Tilos limanının da küçük olduğunu biliyordum, geçen yaz feribotla geldiğimde gezinirken görmüştüm. Limanda yer bulur muyuz endişem vardı, burunu dönüp Livadia sahili görününce alargadaki onlarca tekne limanda yer bulamayacağımızı düşündürdü. Oysa yer varmış, rahatça gösterilen yere girdik.Motoru stop edince insanların neden alargada kaldıklarını anladık. Çok sıcaktı, liman içi esmiyordu. Öğlene doğru nasıl olsa rüzgar çıkar dedik ve çıktı da. Limanda bizimle birlikte 10-12 tekne vardı, üçü hariç tümü Türk bayraklıydı. Bayram olmasaydı adalarda ne bu kadar Türk ne bu kadar tekne olurdu. İki yanımızdaki komşularımız da Türk ailelerdi. Programı her adaya iki gün ayırarak yapmıştık. Her adada yanımızdakiler değişti, hep yeni tekneler geldi.

Livadia

Tilos limanı. Suyun berraklığı şaşırtıcı. Aynı şey Halki için de geçerli

Tilos ilk bakışta hiç bir özelliği olmayan bir ada gibi geliyor. Bu sefer benim ikinci gidişimdi. Ilk gidişimde edindiğim yoğun izlenimi “huzur” diye tanımlayabilirim. Bu sefer de aynı duygu hakim oldu. Tilos Palamutbükü’nün tam karşısında. Denizi, çakıl sahili çok benziyor. Daha küçüğü ve asıl önemlisi daha düzenli, daha sakin, esnafı çok daha iyi, kazıklamayan, yemekleri kıyaslanmayacak kadar iyi, hizmeti ve güleryüzü de fersah fersah ileride. Burada yer verdiğim ve Instagram’da paylaştığım bir fotoğrafa benzer şeyleri yazınca birisi “Ama tepeler kel” gibisinden bir yorum yazdı. Ben diyorum ki burada insan kendini huzurlu, kazıklanmamış, gürültüden uzakta, iyi hissediyor, ama diyor tepeleri kel. Eh bakış bu olunca bayramda Palamut’ta (veya diğer beldelerde) yeşil tepelere bakarak o servise ve yemeklere maruz kalırsın, şikayet etmeyeceksin. Birisi de, galiba Mesudiye’liymiş, “Palamut’u yedirmeyiz” yazmış. Peki yedirmemek için ne yapacaksın? Esnafı mı denetleyeceksin? Mutfaklardaki hijyeni mi kontrol edeceksin? Adisyonlara mı bakacaksın? Servis elamanlarının temiz ve güleryüzlü olmasını mı sağlayacaksın? Kaçak binaları mı yıkacaksın? İnsanlar yürüsün diye kaldırım mı yapacaksın? Ne yapacaksın? Lafa gelince yedirmeyiz. Yedirmiş de başka yerleri görmediği için bundan haberi yok. Kafa boş olunca, boş lafla, hamaset yaparak beldesini sahiplendiğini sanıyor. Belediyecilik konusunda da alınacak dersler var. Daha önce de bir yerlerde dile getirmiştim, bizim sahil beldelerinin belediye başkanlarının ve meclis üyelerinin adalara gezi yapması çok iyi olurdu. Ama öyle resmi gezi değil. Bizim gibi gidip, para ödeyerek yesinler, içsinler, gözlesinler. Beldeleri dışında pek bir yeri bilmeyen yöneticilerle bu işler olmuyor. Palamutbükü sahilinde yaya kaldırımı yok mesela. Gibi gibi…

Hristo'nun mekanı

Bir yıl arayla eski İstanbullu, Atina'da yaşayan İlias Bey ile aynı yerde karşılaştık. Üstümüzdeki tişörtler bile aynı

Hangisinin daha iyi olduğu hep konuşulur. Damak tadına göre değişir tabii. Ben Barbayanni'ciyim

Sabah gün doğumunda Halki'ye doğru seyire çıktık

Tilos’ta sakin iki gün geçirdik. İlk akşam, oranın Mahmut Kaptan’ı dediğim mekana gidip yemek öncesi birer uzo içtik. Tam bir yıl önce, aynı mekanda, aynı masada rastlayıp sohbet ettiğim, İstanbul göçmeni İlias (İlyas) Bey’e yine rastladım. Daha da ilginci ikimizin de üzerinde bir yıl önceki tişört/gömlek vardı.

Tilos’tan ayrılacağımız gün kuvvetli rüzgar olacağını biliyorduk. Komşumuz böyle bir havada çıkmak istemedi, Tilos’ta kaldı. 46 ft yelkenlisiyle böyle havada çıkmayacaksa neden yelkenli alınır ben pek anlamıyorum. Windy 15 knot civarı gösteriyordu ama deneyimlerimden öğrendim ki Windy’nin değerleri üzerine %25 eklemek gerekiyor. Gerçekten de Tilos merkezi Livadia’dan ayrılıp burnu dönüp rotayı Halki’ye çevirince rüzgarı hissetmeye başladık. İki ada arasındaki açık denizde rüzgarın hızı 18-20 knot oldu. Sancak kıç omuzluktan aldığımız bu rüzgarla iki metre civarı dalgalardan kayarak üç saate yakın bir seyir yaptık. Halki limanına giriş için dönünce rüzgar azaldı, koya girerken yelkenleri sardık ve haftada bir perşembe sabahı gelen Anek şirketinin büyük feribotu ve Dodekanisos Seaways katamaranı ile aynı zamanda Halki’ye girdik. Anek gemisinin manevra yapmasını bekledik sonra da pontonda kendimize yer bulduk. Tilos ve Halki limanı görevlileri 100 kilo üstü insanlar. Giderseniz limanda bulmanız çok kolay.

Halki'ye vardığımızda önce Dodekanisos katamaranının...

Sonra Anek feribotunun manevralarını bekledik

Halki koşullarına en uygun araç

Çay sunumundaki özen

Halki’deki ponton T formunda. Halki’ye geçen yaz gitmiştim. Bu yaz da bu seyahatimden bir buçuk ay kadar önce feribotla yine gitmiştik. Halki biblo gibi bir ada. Zarafet ve zevk örneği. Symi’nin küçüğü diyebilirim. Rodos’a yakın olduğu için Tilos’tan da Nisyros’tan da zengin. İngilizler evleri restore edip kiralıyorlar. Her bir ev diğerinden güzel sanki. Temiz, sakin, hayatın ağır aktığı, insanların ve mekan sahiplerinin çok güleryüzlü olduğu bir ada. Diğer adalar gibi aslında. Adalara gidince, bir zamanlar bizim için söylenen “misafirperver ve güleryüzlü” tanımlarının artık bizde hiç geçerli olmadığına şahit olmak üzücü. Şu fiyat konusunda bir iki laf etmek istiyorum. Diyoruz ya Yunan adaları ucuz diye. Bunu biraz açmak istiyorum. Adalarda yemek fiyatları son dört yıldır değişmedi. Gittiğim restoranlarda 25 EU verdiğim yemeğe yine 25 EU ödüyorum. Ancak ilk gidişimde 25 EU, 50 TL idi. Sonra 75 TL oldu. Şimdi 100 TL. Çünkü bizim ekonomimizi dünya kıskanıyor, Yunanlılar borç içinde yüzen bir millet. Onlar hep 25 EU veriyor. Yani adalar artık eskisi kadar ucuz değil. Şu sıralar aynı yemeğe neredeyse aynı fiyatı veriyoruz. Ama onlardaki porsiyonları bilen bilir. Bizim tabakların en az iki mislidir. Burada bir iki bacak ahtapota verdiğiniz paraya orada ahtapotun tamamını yersiniz. Hele benim gibi uzo ve diğer alkollü içecekleri seviyorsanız, o zaman adalar ucuza geliyor. Çünkü orada 20’lik bir uzo markette ortalama 5-6 EU civarı. Restoranda 8 EU civarı servis ediliyor. Bunlar ortalama rakamlar. Uzonun markasına ve restoranın konumuna göre %15 oynayabilir. Fiyatlar böyle olunca, ahtapotlu, bol deniz mahsullü ve adam başına birer 20’lik uzolu hesaba -tabii ki nerede ne miktar yediğinize bağlı olarak- 30-35 EU civarı ödüyorsunuz. Ben kendi menümü şöyle yazayım bir fikir versin. Bir ahtapotun yarısı, Greek salata, önden de kabak ve patlıcan kızartması, feta saganaki, kızarmış, içi peynirli yeşil biber ve yanında da 20’lik uzoya 30 EU ödedim. Yiyecekler aynı fiyat olsa bile uzo ucuz olduğundan bizim adam başına ödediğimiz rakam Türkiye’den ucuza geliyor. Bu menüyü 20’lik rakıyla o rakama burada yemeniz mümkün değil. Konu bu. Yani uzo içmiyorsanız fiyatlar başa baş, içiyorsanız avantaja geçiyorsunuz. Buradan çıkan sonuç; Uzo iyi bir şeydir.

Bu da kahve sunumu

Halki’nin limanındaki deniz mükemmeldir. Tekneden atlayıp yüzebilirsiniz. Bu Tilos ve Halki için geçerli. Bu kadar temiz deniz şaşırtıcı. Sabahları yüzümü yıkamadan pontonun sonundaki rıhtımdan suya bırakıyordum kendimi. Mavi ile yeşil arası rengi tarif zor. Su sizi kadife gibi sarıp sarmalıyor. Halki’de de iki gün kalıp, yine kuvvetli rüzgar uyarısı olan bir havada Palamutbükü’ne doğru yola çıktık. Bu seyahatin tek hatası bu kararımmış. Keşke yolu bölmek için bu rotayı yapmasaydık da Halki’den direkt Kos’a gideydik. Palamut bayramda tam bir hayal kırıklığı oldu. Limana girince yüzen dışkıları görünce, dört saat önce limanında yüzdüğümüz Halki geldi gözümün önüne. Belediye bunları önlemeli. Ama Datça Belediyesi şu sıralar ergen sosyal medya meraklısı gibi vasat paylaşımlar yapmakla meşgul, bu gibi konulara zaman ayıramıyor.

Bu bir porsiyon ahtapot.

Aşırı kalabalık bir sahil, üstü köpüklü ve yer yer sintineye benzer kahverengi sıvı ile kaplamış deniz, gittiğimize pişman etti. Maalesef Palamutbükü’nün o muhteşem denizini bulamadık. Laf olsun diye, köpüklere bulaşmadan, sahilde dalıp çıktım. Bundan sonra Eylül, Ekim ve öncesinde de Haziran haricinde Datça’ya da gitmemeli.

Ertesi sabah erkenden, biraz da kaçar gibi uzaklaştık. Akşama doğru işlemlerimizi bitirip limanımıza girdik.

Datça yarımadasına doğru

Palamutbükü açıklarında rüzgar tamamen durdu. Ben de üç saat 18 knot rüzgarda dümen tutmanın yorgunluğunu attım

Palamutbükü limanında karşılayan. Fazla lafa gerek yok, "mal" meydanda

Palamutbükü'nden adeta kaçar gibi ayrılırken

Knidos. Burası Ege coğrafyasının en ayrıcalıklı yeri diyebilirim 

Eve dönüş...

İlk kez bu kadar uzun süren, beş bacaklı bir seyir yaptım. Çok sakin havaya da denk geldik, oldukça kuvvetli havaya da. Dolayısıyla adeta kıpırdamaya üşenen Ege’yi de yaşadık, hırslı Ege’yi de. Güzel, zevkli bir seyir oldu. Güzel yerlerde güzel insanlara denk geldik, güzel yemekler yedik. İçinde yaşadığım coğrafyanın güzelliklerini, değerlerini bir de bu yönüyle, mavisini bol yaşaşabildiğim için mutluyum.

Yeni rotalarda buluşmak üzere… Hayatınızda olabildiğince mavi olsun.